Witam ponownie amatorów patofizjologii i traumatologii. Dziś postanowiłem wyjść naprzeciw woli Twittera i przybliżyć na co tak w ogóle choruje Ivica Vrdoljak. Podobnie jak w poprzednich odcinkach zaznaczam, że wszystkie dane odnośnie diagnozy zaczerpnąłem z ogólnie dostępnych wszystkim źródeł. Nie mam żadnych informacji z klubu ani od samego piłkarza, więc proszę nie traktować tego co zaraz przeczytacie jako jakiekolwiek wytyczne. Co to takiego przypadłość nazwana kolano skoczka?
Oficjalna informacja odnośnie diagnozy postawionej piłkarzowi jest taka, że cierpi on na tzw. „kolano skoczka”, zwane też „kolanem biegacza”. Według definicji jest to entezopatia więzadła rzepki. Entezopatia zaś to bolesne zmiany chorobowe przyczepów ścięgien do kości. Portal fizjoporadnia.pl tak opisuje tę strukturę anatomiczną:
Więzadło rzepki (łac. ligamentum patellae) stanowi wspólne pasmo ścięgniste środkowej części mięśnia czworogłowego uda. Biegnie od rzepki do piszczeli. Mocne, płaskie o długości 5-8 cm. Wyraźnie widoczne podczas skurczu mięśnia czworogłowego uda. Przyczepy: u góry – dolny brzeg i powierzchnia przednia rzepki, u dołu – guzowatość piszczeli.
[vc_single_image image=”6989″ img_size=”full”]][vc_single_image image=”6990″ img_size=”full”]
Kolano skoczka
Schorzenie dotyczy najczęściej u osób uprawiających sport, którego nieodzownym elementem jest wyskok. W tej fazie dochodzi do jednoczesnego wydłużenia więzadła i skurczu mięśnia czworogłowego uda – obciążenie ekscentryczne, w którym na więzadło działają przeciwstawne siły rozciągające ponad 10-krotnie przewyższające ciężar ciała skaczącego. Duża częstotliwość bodźca patogennego uniemożliwia organizmowi prawidłową regenerację i wygojenie namnażających się mikrourazów. Sumowanie się mikrourazów w tej okolicy prowadzi do stopniowego nasilanie się zmian zwyrodnieniowych (za ckr.pl). Początkowo dolegliwości przez swoje niewielkie nasilenie się przez sportowca bagatelizowane. Problem pojawia się w momencie przejścia tego urazu w stan przewlekły, który jest już bardzo trudno wyleczyć. Często staje się tak, że kolano skoczka jest przyczyną zakończenia kariery sportowej wielu zawodników.
Portal biegajznami.pl wylicza następujące przyczyny tego schorzenia:
- przeciążenia sportowe,
- zła biomechanika kończyny dolnej (pronacja stopy, koślawość kończyn, nadmierne przodopochylenie miednicy, zaburzenia w obrębie stawu biodrowego i skokowego),
- słaba stabilizacja centralna,
- nierównowaga mięśniowa (wzmożone napięcie mięśnia czworogłowego uda, wzmożone napięcie mięśni kulszowo-goleniowych, wzmożone napięcie mięśni podudzia),
- twarde podłoże.
Wyróżnia się 4 stopnie uszkodzenia więzadła rzepki:
I – ból występuje po wysiłku.
II – ból pojawia się przed i po wysiłku, ustępuje po rozgrzewce.
III – ból występuje podczas całej aktywności fizycznej, treningu.
IV – ból utrzymuje się cały czas, może prowadzić do zerwania więzadła rzepki.
Objawy uszkodzenia więzadła rzepki to ból w okolicy podrzepkowej, uczucie pełności i ucisku, a także wrażenie uciekania kolana. Ból nasila się przy schodzeniu za schodów oraz prostowania kolana. Widoczna jest asymetria obrysu rzepek, może pojawić się obrzęk, dochodzi do osłabienia siły mięśnia czworogłowego.
Najskuteczniejszą metodą leczenia jest leczenie zachowawcze. W pierwszym etapie kontuzji zastosowanie ma protokół PRICE. Uważni czytelnicy pamiętają, że pisałem już o tym w poprzednim artykule:
- P – ochrona – przed dalszym obciążaniem więzadła, zaniechanie czynności, które wywołują ból (skoków, przysiadów, lądowań),
- R – odpoczynek – ograniczenie aktywności,
- I – lód,
- C – kompresja,
- E – elewacja – uniesienie kończyny.
O dalszym przebiegu leczenia w sposób wyczerpujący informuje nas portal ckr.pl:
Następne etapy leczenia obejmują:
- wprowadzenie gimnastyki i strechingu mięśnia czworogłowego, mięśni pośladkowych, kulszowo-goleniowych i mięśni podudzia,
- wprowadzenie ćwiczeń w bezbolesnym zakresie ruchu,
- ćwiczenia propriorecepcji,
- ćwiczenia stabilizacji centralnej w połączeniu z treningiem funkcjonalnym.
Najważniejszym etapem leczenia jest wprowadzenie treningu ekscentrycznego dla mięśnia czworogłowego. Pacjent wykonuje przysiad na chorej nodze z wykorzystaniem podwyższenia w postaci skośnego schodka, następnie wprowadza się utrudnienie w postaci dodatkowego obciążenia. Trening rozpoczyna się od płynnych ruchów i pracy w łańcuchach zamkniętych (np. z wykorzystaniem suwnicy) kolejno wprowadzając ćwiczenia przygotowujące do pracy typowo funkcjonalnej jak skipy, skoki oraz ćwiczenia plyometryczne. Trening prowadzony w sposób intensywny, trwa do 12 tygodni i prowadzi do całkowitego cofnięcia objawów oraz powrotu do swojej aktywności.
Jeśli w ciągu 5 miesięcy leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, stosuje się leczenie operacyjne obejmujące artroskopowe nawiercanie więzadła, przecinanie troczków rzepki i usuwanie martwiczych elementów. Przy czym w stopniu zaawansowania III i IV leczenie operacyjne jest zwykle konieczne, a rokowanie co do powrotu do czynnego uprawiania sportu jest niepewne.
I na koniec tradycyjne życzenia powrotu do zdrowia.
Piśmiennictwo:
- www.fizjoporadnia.pl/kolano-skoczka/
- https://biegajznami.pl/wiadomo%C5%9Bci/zdrowie/czym-jest-kolano-skoczka
- https://ckr.pl/kolano-skoczka-zmiany-degeneracyjne-wiezadla-rzepki/
- wiedza własna
