Obserwuj nas

Reprezentacja

Biało–czerwona historia, czyli wydarzenia i ciekawostki z reprezentacji

Niewątpliwym pięknym futbolu jest to, że nawet najbardziej zagorzali kibice wrogich sobie drużyn podczas spotkań rozgrywanych przez reprezentację Polski, ubierają biało–czerwony szalik i niemal ramię w ramię głośno dopingują drużynę grającą z orłem na piersi. Większość z nas, niemal z pamięci, wyrecytuje opowieści dziadka o Kazimierzu Deynie, Erneście Pohlu i wielu innych zawodnikach reprezentujących nasz kraj na przestrzeni dekad. Dziś przedstawię najważniejsze wydarzenia i osoby w historii polskiego futbolu oraz wiele ciekawych ciekawostek.

Początek pięknej powieści – debiutanckie spotkanie

Chcąc przypomnieć o pierwszym oficjalnym meczu rozegranym przez reprezentację Polski, musimy cofnąć się w czasie o niespełna 97 lat, dokładnie do dnia 18 grudnia 1921 roku, wówczas tzw. „Reprezentatywka” musiała uznać wyższość kadry Węgier, przegrywając w Budapeszcie 0:1.

Wagony kolejowe trzeciej klasy i awaria pociągu to trudności, które napotkały grupę 13 wybranych przez PZPN zawodników podczas podróży do kraju naszych bratanków. Warto również pamiętać, że jedynym prowiantem biało-czerwonych były pęta kiełbasy i jajko na twardo. Samemu spotkaniu towarzyszyły silnie opady deszczu ze śniegiem, a strzelcem jedynego gola został węgierski napastnik Jeno Szabo. W dzień meczu, w godzinach wieczornych odbył się bankiet z udziałem obu drużyn, gdzie prezes PZPN i prezes węgierskiego PZN wymienili się pamiątkami. Wbrew pozorom, wyjazdowa porażka była odebrana bardzo pozytywnie, a Polaków zaliczono do grona silniejszych drużyn europejskich.

Pierwsze międzynarodowe imprezy

Igrzyska Olimpijskie

Pierwszy występ polskich piłkarzy na mistrzostwach rangi olimpijskiej miał miejsce 26 maja 1924 roku podczas letnich igrzysk w Paryżu. Niestety, reprezentacja Polski odpadła już po pierwszym spotkaniu przegrywając wysoko aż 0:5 z faworyzowaną drużyną węgierską. Łatwo można się domyślić, że przebieg spotkania raczej był jednostronny, a biało-czerwoni odegrali rolę statystów.

Mistrzostwa Świata

Na najważniejszej imprezie piłkarskiej reprezentacja Polski zadebiutowała 5 czerwca 1938 we Francji. Był to mundial, na którym nie rozgrywano fazy grupowej, więc Polacy zaczynali zmagania z poziomu 1/8 finału, z wyżej notowanymi Brazylijczykami. Biało-czerwoni stanęli do równej walki z „Canarinhos” lecz okazali się nieznacznie gorsi od rywali z Ameryki Południowej i przegrali spotkanie rezultatem 5:6. Przez wielu ówczesnych dziennikarzy i obserwatorów było to najlepsze spotkanie mistrzostw, a ekipy Brazylia została ich późniejszym brązowym medalistą. Na szczycie podium stanęli Włosi.

Mistrzostwa Europy

Dopiero w 2008 roku Polska miała okazje pokazać się podczas mistrzostw starego kontynentu. Drużyna prowadzona wtedy, przez Leo Benhakeera miała za zadanie zmazać plamę jaką był nieudany Mundial w 2006. Naszymi grupowymi rywalami na turnieju byli Niemcy, współgospodarze Euro 2008 Austriacy oraz Chorwaci. W premierowym spotkaniu, po nie najgorszej grze zostaliśmy pokonani przez naszych zachodnich sąsiadów 2:0, więc mecz z Austrią był naszym być albo nie być. Po wielu dogodnych sytuacjach gospodarzy, niewykorzystanych głównie za sprawą genialnej dyspozycji Artura Boruca do głosu doszedł Brazylijczyk z polskim paszportem – Roger Guereiro, który z najbliższej odległości wykończył akcję Polaków, tym samym przedłużając nadzieje na awans. Niestety w doliczonym czasie drugiej połowy straciliśmy bramkę z rzutu karnego, znacznie oddalając się od fazy pucharowej. W ostatnim starciu grupowym Polska ponownie musiała przełknąć gorycz porażki przegrywając 0:1 z Chorwacją i wrócić do domu.

Polska w strefie medalowej – Igrzyska Olimpijskie

Monachium 1972

Zmagania w bawarskiej olimpiadzie reprezentacja Polski prowadzona przez Kazimierza Górskiego rozpoczynała meczami fazy grupowej, gdzie jako przeciwników wylosowała drużyny Kolumbii, Ghany i NRD. Do kolejnej rundy biało-czerwoni awansowali w znakomitym stylu, pokonując wszystkich trzech rywali, strzelając 11 bramek i tracąc zaledwie 2. W grupie półfinałowej Polacy mieli zmierzyć się kolejno z Danią, ZSRR oraz Maroko i tylko zajęcie pierwszego miejsca premiowane było awansem do wielkiego finału. Remis z ekipą pochodzącą ze Skandynawii i nieznaczne zwycięstwo nad Związkiem Radzieckim, stawiały nas w bardzo komfortowej sytuacji przed ostatnią kolejką, w której „Orły Górskiego” stanęły na wysokości zadania i pewnie pokonali kraj z Afryki Północnej aż 5:0, zapewniając sobie mecz o złoty medal imprezy. Reprezentacja Polski ostatecznie zajęła miejsce na najwyższym stopniu podium pokonując w ostatnim spotkaniu Węgrów 2:1. Królem strzelców i zawodnikiem turnieju został Kazimierz Deyna, kompletując 9 goli na koncie.

Montreal 1976

Na igrzyskach rozgrywanych w Kanadzie udział brało zaledwie 13 drużyn z powodu bojkotu organizowanego przez większość państw afrykańskich. Biało-czerwoni z tego powodu w fazie grupowej rozegrali zaledwie dwa spotkania, w której remis z Kubą i zwycięstwo z Iranem pozwoliły cieszyć się z awansu do ćwierćfinału. W 1/4 finału gładka wygrana 5:0 z Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną znacznie rozbudziła apetyt Polaków na obronę złotego medalu. Zakończona sukcesem, ciężka półfinałowa potyczka z Brazylią była naszą ostatnią wygraną podczas turnieju, ponieważ w meczu finałowym Polska musiała uznać wyższość NRD, przegrywając 3:1. Zajęcie drugiego miejsca na podium to wielki sukces i wielu starszych kibiców z wielkim sentymentem sięga pamięcią do tamtych dni.

Barcelona 1992

Reprezentacja Polski od czasu zdobycia srebrnego medalu w 1976 roku w Kanadzie na kolejny udział w Igrzyskach Olimpijskich musiała czekać aż do roku 1992. Ówczesny trener kadry Janusz Wójcik miał w swojej drużynie takich piłkarzy jak chociażby Andrzej Juskowiak, Wojciech Kowalczyk, Tomasz Wałdoch czy Jerzy Brzęczek. Biało-czerwoni trafili do grupy A wraz z Kuwejtem, Włochami i Stanami Zjednoczonymi. Dwa pewne zwycięstwa i remis z USA pozwoliły nam znaleźć się w ćwierćfinale, w którym udało się pokonać nie najsilniejszą reprezentację Kataru.

Półfinał okazał się banalnie łatwym zadaniem, bo Polacy zwyciężyli aż 6:1 z reprezentacją Australii. W ostatnim meczu turnieju Polacy przegrali po pięknej walce 2:3 z Hiszpanią i ponownie musieliśmy zadowolić się drugim miejscem na podium. Królem strzelców z siedmioma bramkami na koncie został Andrzej Juskowiak.

Polska w strefie medalowej – mistrzostwa świata

RFN 1974

Dwa lata po zdobyciu złotego medalu na Olimpiadzie w Monachium, biało-czerwoni ponownie stanęli do walki na ziemiach naszego zachodniego sąsiada. Tym razem z nadziejami na sukces na najważniejszym turnieju piłkarskim – mistrzostwach świata. W mundialu udział wzięło 16 państw, rozdzielonych na 4 grupy, z których awans zapewniały sobie 2 najlepsze zespoły. W drugiej rundzie pozostałe 8 drużyn było dzielone na dwie grupy, których zwycięzcy mierzyli się w meczu finałowym, zaś drugie miejsce było premiowane batalią o brązowy medal. W pierwszej rundzie turnieju, ekipa Kazimierza Górskiego pokonała wszystkich 3 rywali, a mianowicie Argentyńczyków, Włochów oraz reprezentację Haiti, strzelając 12 bramek i zaledwie 3 tracąc. W kolejnej fazie zmagań X Mistrzostw Świata przeciwnikami „Orłów Górskiego” byli Szwedzi, Jugosłowianie i RFN. Dwóch pierwszych oponentów, zarówno nam jak i Niemcom udało się poskromić, więc w ostatnim meczu oba kraje czekał bezpośredni pojedynek o wejście do wielkiego finału. Mecz, który miał odbyć się we Frankfurcie został poprzedzony ulewą, więc warunki panujące na murawie były niezwykle ciężkie. Niestety, reprezentacja Polski przy prawie 60-tysięcznej publiczności musiała uznać wyższość gospodarzy, przegrywając 1:0 po bramce Gerda Mullera w pamiętnym „meczu na wodzie”. W potyczce o trzecie miejsce udało nam się pokonać Brazylijczyków po golu króla strzelców imprezy – Grzegorza Lato.

Występ naszej kadry na tym mundialu pokazał wszystkich jak silną byliśmy ekipą oraz że medal olimpijski nie był dziełem przypadku.

Hiszpania 1982

Mundial w Hiszpanii był w pewien sposób historyczny, ponieważ po raz pierwszy do walki o mistrzostwo świata stawały aż 24 zespoły, głównie za sprawą spopularyzowania telewizji.

Reprezentacja Polski pod wodząc Antoniego Piechniczka w pierwszej fazie grupowej musiała zmierzyć się z Włochami, Kamerunem oraz Peru. Po dwóch zremisowanych spotkaniach plasowaliśmy się na ostatnim miejscu w grupie. W spotkaniu ostatniej szansy nasi zawodnicy zagrali znakomicie pokonując drużynę z Ameryki Południowej 5:1 i do kolejnej rundy awansowali z pierwszego miejsca. W drugiej rundzie grupy składały się z zaledwie trzech zespołów, a rywalami biało-czerwonych była Belgia oraz ZSRR. Zwycięstwo oraz remis pozwoliły awansować naszym graczom do półfinału za sprawą lepszego bilansu bramek. W starciu, w którym stawką był awans do finału przeciwnikiem Polaków ponownie byli Włosi. Zespół z Półwyspu Apenińskiego wygrał mecz 2:0, a wycieczka naszej kadry ponownie nie dotarła do ostatniego spotkania mundialu. W boju o brązowy medal po ciekawym i emocjonującym pojedynku pokonaliśmy Francuzów 3:2. Wyróżniającą się postacią w polskiej ekipie z całą pewnością był obecny prezes PZPN – Zbigniew Boniek.

Polska gospodarzem Mistrzostw Europy

18 kwietnia 2007 roku w Cardiff przegłosowano, że Mistrzostwa Europy 2012 odbędą się w Polsce i na Ukrainie, pomijając kandydatury Włochów, Węgrów oraz Chorwatów. Wytypowano po 4 miasta obydwu współgospodarzy, w których miały się rozegrać finały turnieju, w tym Warszawę, Poznań, Wrocław oraz Gdańsk. Rozgrywki przewidywały 31 spotkań, z czego aż 15 przypisane było Polsce wraz z meczem otwarcia. Reprezentacja prowadzona wówczas przez Franciszka Smudę wylosowała jako grupowych rywali Grecję, Rosję, a także kadrę Czech. Niestety dwa remisy i porażka nie pozwoliły nam przejść do kolejnej rundy, więc nasi zawodnicy zakończyli batalię na etapie fazy grupowej. Rzeczpospolita Polska pod względem organizacyjnym spisała się naprawdę przyzwoicie i absolutnie nic nie stoi na przeszkodzie, by ubiegać się o kolejne międzynarodowe mistrzostwa rozgrywane w naszym kraju.

Ciekawostki

  • Reprezentacja Polski rozegrała łącznie 794 spotkania, w tym: 344 wygrane, 194 remisy i 256 porażki.
  • Bilans bramkowy wynosi 1359-1086.
  • Najwyższa wygrana biało-czerwonych to mecz z San Marino w 2009 roku (10:0), zaś najboleśniejsza przegrana to wynik 8:0 z Danią w 1948 roku.
  • Adam Nawałka jest już 67. selekcjonerem kadry narodowej, najdłuższy stażem jest Ryszard Koncewicz, który prowadził nas w 76 meczach.
  • Najwięcej spotkań z orłem na piersi, bo aż 102 rozegrał Michał Żewłakow.
  • Najskuteczniejszym zawodnik na tę chwilę pozostaje Włodzimierz Lubański z 48 bramkami, zaledwie 2 trafienia mniej ma na koncie Robert Lewandowski.
  • Najczęściej przychodziło nam rywalizować z reprezentacją Rumunii, z którą rozegraliśmy 36 spotkań.

Skomentuj

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz więcej Reprezentacja